WOJCIECH GOSZCZYŃSKI: Dlaczego wieś i rolnictwo? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, szczególnie osobie, która wychowała się w 11 piętrowym bloku, w dużym mieście. Może dlatego, że w tych tematach zaklęta jest jakaś magia, coś niezwykłego. Może jest to poszukiwanie wyjątkowości, tego co unikalne i niepowtarzalne, a może jest to tęsknota za tym co przemija. Nie jestem w stanie określić czy zauroczenie (to chyba dobre określenie) wsią i jej mieszkańcami ma intelektualny, czy emocjonalny charakter. Pasja, a to pojęcie dobrze oddaje istotę mojej fascynacji zachwytu – musi powstać gdzieś na przecięciu racjonalności i tego co nieuchwytne.
Niezależnie od przyczyn związałem się zawodowo i osobiście z tematyką wiejską. Pomogła mi w tym socjologia, ale rozumiana nie jako sztywny, techniczny zbiór naukowych metod, co raczej sposób myślenia o świecie, umiejętność jego wizualizacji. Chyba jest to też kwestia temperamentu. Socjologia ( a właściwe niektóre jej nurty) pozwalają nam zakopać pozorną przepaść pomiędzy doświadczeniem naukowym a codzienną praktyką. Nauki społeczne pozwalają nam te codzienne i intelektualne doświadczenia uporządkować. Badamy, aby zmieniać, zmieniamy by badać. W ten sposób mieszają się role, pozycje, zadania i cele. Na co dzień reprezentuję Akademię, staram się jednak by praca uniwersytecka nie oznaczała oderwania od wsi i społeczności lokalnych.
Koniecznie muszę wspomnieć też o osobach i instytucjach, które napotkałem na swojej drodze. Muszą mi wybaczyć, ze nie będę ich w tym miejscu wskazywał palcem, pragnę im jednak gorąco podziękować. Rozwój obszarów wiejskich także z tego powodu jest fascynujący – gdzie indziej można zaleźć tylu inspirujących przyjaciół? Przypomina mi się w tym miejscu jedno z takich spotkań – odbyło się w pozornie opuszczonym zakątku Sudetów. Proszę sobie wyobrazić zapach drewna, stare schronisko, lokalne produkty i gorące dyskusje do samego rana. Takich właśnie doświadczeń życzę przyszłym laureatom i uczestnikom konkursu.
