Dużymi i często pojawiającymi się w krajobrazie rolniczym ssakami są jeleniowate. W Polsce możemy spotkać głównie: sarny, jelenie i daniele. Są to odrębne gatunki, mimo że często sarny uważane są za samice jeleni. Są to zwierzęta parzystokopytne, roślinożerne, w budowie wysmukłe i dobrze przystosowane do biegu, mają silną szyję i głowę zwężającą się ku przodowi. Charakterystyczne dla nich jest występowanie poroża, nie należy mylić go z rogami. Poroże u wszystkich prawie gatunków (z wyjątkiem reniferów) występuje tylko u samców. Stanowi oręż niezbędny bykowi do obrony i w walce o samice podczas godów.

Bardzo urozmaiconym  rzędem ssaków zamieszkujących tereny rolnicze są drapieżne. Zwierzęta te są ekologicznie pożądane, jednak często w wyniku niewiedzy i niesłusznego strachu są zwalczane przez człowieka. W krajobrazie rolniczym nie spotkamy raczej największych drapieżnych takich jak niedźwiedź, ryś czy wilk, wolą one bezpieczne, odludne tereny leśne. Łatwo jest natomiast spotkać mniejsze psowate, takie jak lis czy jenot. Są to zwierzęta, które mogą być pożyteczne poprzez zwalczanie gryzoni, jednak często przynoszą straty w nie wystarczająco zabezpieczonych kurnikach. Równie często spotykane są łasicowate, mimo że na pierwszy rzut oka większość wygląda podobnie to występuje ich kilka gatunków takie jak: wydra, kuna leśna, kuna domowa, borsuk, tchórz, gronostaj, norka czy łasica. Te zwierzęta podobnie jak małe psowate traktowane są często jak szkodniki, poluje się na nie także na futro.

Najpopularniejszymi rzędami ssaków w krajobrazie rolniczym są zajęczaki i gryzonie. Nie należy ich mylić ze sobą. Zajęczaki są reprezentowane przez królika europejskiego oraz dwa gatunki zająca: bielak i bardzo popularny szarak. Są to zwierzęta bardzo zwinne, poruszające się skokami z charakterystycznymi długimi uszami. Zajęczaki bardzo dobrze zaadaptowały się do warunków rolniczych i populacje ich z wyjątkiem bielaka, nie są zagrożone. Gryzonie zamieszkujące tereny rolnicze to niewielkie stworzenia, które żyją głównie w ukryciu, ich okresem aktywności jest noc. Najpopularniejsze są gatunki z rodziny myszowatych takich jak myszy, szczury czy myszarki. Są to zwierzęta kryjące się w norach ale także w zabudowaniach gospodarczych czy mieszkalnych. Rzadziej ale również spotkać możemy bobry, nutrie, norniki, nornice, piżmaki czy wiewiórki.

Bardzo bogatym rzędem ssaków, które spotkać możemy na wsi są nietoperze. Są to jedyne ssaki, które potrafią latać. Ich aktywność zwykle przypada na czas nocy. Większość z nich ma bardzo specyficzny sposób odpoczynku: głową w dół. Są to zwierzęta bardzo pożyteczne, ponieważ są w stanie zjeść ogromne ilości owadów, które są szkodnikami lub roznoszą choroby i utrudniają życie człowiekowi. Wśród nietoperzy spotkać możemy: podkowce, mopki, mroczki, przymroczki, nocki, borowce, karliki, gacki czy mroczaki.

Jednymi z bardziej lubianych ssaków są jeżowate, które na polskich terenach rolnych reprezentowane są przez jeża wschodniego i jeża zachodniego. Należy pamiętać, że jeże są objęte ścisłą ochroną, nie należy ich dotykać czy podnosić także ze względu na wściekliznę, której są częstymi nosicielami.

Ostatnim omawianym rzędem są ryjówkokształtne. Reprezentowane są przez dwie rodziny: kretowate i ryjówkowate. Nie należy mylić ich z gryzoniami, mimo że zębiełki, rzęsorki czy ryjówki nieco je przypominają. Zdecydowanie najbardziej charakterystyczne są w tym rzędzie krety. Zwierzęta spędzające pod powierzchnią ziemi większość życia i doskonale do tego przystosowane. Są prawie zupełnie ślepe, za to mają doskonały węch. Budowa ich ciała a zwłaszcza przednich kończyn jest idealnie przystosowana do kopania tuneli.

Wiele z ssaków, które spotykane są na terenach wiejskich objętych jest ścisłą lub częściową ochroną, należy jednak chronić wszystkie, ponieważ są niezwykle ważne dla utrzymania równowagi i różnorodności środowiska naturalnego.