Celem Głównym Programu jest oprawa stanu różnorodności biologicznej i pełniejsze powiązanie jej ochrony z rozwojem społecznym i gospodarczym kraju.

W Programie na lata 2015–2020 zapisane zostało,że  konieczne jest umocnienie systemu ochrony przyrody zarówno pod względem uregulowań prawnych, jak i dostosowania do planowych zadań. Wymaga tego system nadzoru nad siecią Natura 2000, który nie osiągnął pełnej funkcjonalności, zwłaszcza w zakresie wdrażania planów zadań ochrony/planów ochrony oraz działań kontrolnych. Potrzebne jest uzupełnienie sieci parków narodowych i rezerwatów w sposób, który zapewni ich reprezentatywność względem różnorodności zasobów przyrodniczych w kraju i zachowa tereny najcenniejsze. Konieczne jest usprawnienie organizacji zarządzania ochroną przyrody w parkach krajobrazowych, na obszarach chronionego krajobrazu oraz w małych formach ochrony przyrody, znajdujących się w administracji struktur samorządowych. Należy kontynuować proces planowania zadań ochronnych lub tworzenia planów ochrony dla wymagających tego form ochrony przyrody, jak również należy doskonalić system ocen oddziaływania inwestycji na środowisko. Należy dążyć do poprawy egzekucji przepisów ochrony przyrody, tak aby doprowadzić do spadku zagrożeń związanych z niszczeniem siedlisk m.in. przez źle zlokalizowane inwestycje w zakresie infrastruktury, nieprzemyślane regulacje stosunków wodnych oraz niewłaściwie prowadzoną gospodarkę leśną i rolną. Należy dążyć również do poprawy egzekucji przepisów dotyczących kłusownictwa, nielegalnego pozyskiwania gatunków zagrożonych do celów komercyjnych oraz nielegalnego handlu gatunkami chronionymi na podstawie CITES i powiązanych przepisów wspólnotowych. Szczególnie istotne jest wprowadzenie i rozwój systemu kontroli handlu drewnem egzotycznym oraz dalszy rozwój zwalczania nielegalnego handlu realizowanego za pośrednictwem Internetu. Realizacja celów Programu wymaga większej aktywizacji społecznej przez propagowanie i promowanie rozwoju partnerstw lokalnych i innych form społecznej aktywizacji na rzecz ochrony różnorodności biologicznej. W aktywizację społeczeństwa należy włączyć samorządy, których zadaniem powinno być takie kształtowanie polityki, aby rozwój regionu sprzyjał rozwijaniu przedsiębiorczości na bazie dobrej jakości lokalnych zasobów. W stronę społeczeństwa powinna zostać skierowana kampania informacyjna pokazująca, że podstawą naszej zdrowej egzystencji są dobrze zachowane i dobrze funkcjonujące zasoby przyrodnicze. Pozwoli to na budowanie poparcia społecznego dla obszarów chronionych oraz poszukiwanie innych alternatywnych mechanizmów wdrażania działań ochronnych.

Źródło: UCHWAŁA NR 213 RADY MINISTRÓW z dnia 6 listopada 2015 r. w sprawie zatwierdzenia „Programu ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej wraz z Planem działań na lata 2015–2020”